BENİM HÜZÜNLÜ OROSPULARIM

BENİM HÜZÜNLÜ OROSPULARIM

( Memoria de mis putas tristes )

Gabriel Garcia Marquez

2004

İspanyolca aslından çeviren: İnci Kut

Can Yayınları

102 sayfa

“Doksanıncı yaşımda, kendime bakire bir yeniyetmeyle çılgınca bir aşk gecesi armağan etmek istedim.”

Bu cümleyle başlıyor kitap.

Doksan yaşına basan bir ihtiyar, kendisine doğum günü hediyesi olarak bir bakire ile birlikte olmayı seçiyor.

Üffff iğrenç.

*

İhtiyar, sık sık gittiği genelevin patroniçesi Rosa Cabarcas’a söylüyor bu isteğini.

İsteği yerine getiriliyor, on dört yaşında bir kızcağız bulunuyor. Adı Damiana.

Kız korkmasın diye bir şeyler içirmişler, o yüzden uyukluyor kız.

İhtiyar da sadece onu seyrediyor.

Böyle birkaç gece daha yaşıyorlar, kız uyukluyor, ihtiyar seyrediyor.

*

Beri yandan bu ihtiyarın sadece arkadan ilişkiye girdiği bir hizmetçisi var. Yıllar önce başlamış ilişkileri, hizmetçi kız yaşlanmış. Gençliğinden beri ihtiyarı seviyormuş hatta dediğine göre bu adamdan başkasıyla birlikte olmamış ve hala bakireymiş.

*

Öfff iğrenç.

*

İhtiyar, aynı zamanda bir gazetede yazıyor. Doksan yaşında olmaya dair tecrübeler ve aşk hakkında yazıyor. Geçimini böyle karşılıyor.

*

Bir gün genelevde bir cinayet işleniyor. İhtiyar, Damiana’ya bir süre ulaşamıyor. Bir zaman sonra ulaştığında da artık Damian’sız yapamayacağını düşünüyor.

Rosa Cabarcas’ın evini satın almayı teklif ediyor ihtiyar. Öldüğünde her şeyi kıza kalsın istiyor. Rosa da ölümünün ardından her şeyi kıza bırakacağını söylüyor. İhtiyara diyor ki, sen her şeyini bana bırak "ben kızın bakımını üstlenirim, sonra da her şeyi ona bırakırım, hem seninkini hem benimkini.” diyor. Ki bence yalan söylüyor. Rosa ayrıca kızın, ihtiyara aşık olduğunu söylüyor, ki bence bu da yalan.

Nihayet kitap, ihtiyarın mutlu anıyla son buluyor:

“Sonunda gerçek yaşam buydu işte, kalbim kurtulmuş, yüz yaşımdan sonra herhangi bir gün mutlu bir can çekişmesi içinde aşktan ölmeye mahkum olmuştu.”

*

İğrenç demiş miydim?

Hiç hoşuma gitmedi bu hikaye benim.