SABIRSIZ YÜREK

SABIRSIZ YÜREK

(Ungeduld des Herzens)

Stefan Zweig

1938

Almanca aslından çeviren: Çiğdem Öztekin

Can Yayınları

Basım - Nisan 2006

437 sayfa

Öyküleriyle bilinen Stefan Zweig'in tek romanı.

Roman Türkçeye "Acımak", "Merhamet", "Tehlikeli Merhamet" gibi isimlerle de çevrilmiş.

Kitabı okuyunca hepsi de uygun bir isim gibi gözüküyor.

Acımanın insanın hayatını ne kadar etkileyebileceğini anlatıyor.

*

Teğmen Hofmiller şehrin zengin bir ailesi olan Kekesfalvalar ile dostluk kuruyor.

Ailenin felçli, tekerlekli sandalyeyle yaşayan kızı Edith'e sadece acıdığından ilgi gösteriyor. 

Edith, teğmene aşık oluyor, bunu itiraf da ediyor.

Teğmen çok şaşırıyor, hiç böyle bir şey beklemiyordu çünkü. Kendisi kıza asla böyle bir his beslemiyor. Ancak kızı reddederse kızın umutsuzluktan intihar edebileceğini düşünüyor. Fakat kızın bu aşkına karşılık verirse de ordudaki arkadaşlarının kendisiyle dalga geçeceğini düşünüyor. 

Kızın doktoru teğmene kıza iyi davranmasını tavsiye ediyor. Böylece kız iyileşmek için gerekli tedavileri kabul edebilir ama aksi takdirde tedavileri reddeder. 

Teğmen yine acıdığından kıza ilgili davranıyor. Ve hatta kızla aile arasında nişanlanıyor.

Ancak bu nişanlanmayı arkadaşlarına yalanlıyor.

Bu defa da nişanı yalanladığının kızın kulağına gitmesinden korkuyor.

Orduda bir subaydan bu konuda yardım istiyor. Subay nişanı duyan askerleri bunu kimseye anlatmamaları konusunda uyaracağını söyleyip teğmenin görev yerini de bir süreliğine değiştiriyor.

Ancak olay duyuluyor. Edith, teğmenin nişanı reddettiğini öğreniyor. Çok üzülüyor ve kendini terastan aşağı atıp intihar ediyor.

Bu sırada teğmen yeni görev yerine giderken Avusturya-Macaristan veliaht prensi öldürülüyor ve savaş çıkıyor. 

Edith'in intiharını öğrenen teğmen, savaşta adeta kendisini cezalandırmak için korkusuzca davranıyor. 

Aradan dört yıl geçiyor. Teğmenin sebep olduğu bu olayları bilen kimse kalmıyor geride. Edith'in babası da kısa süre sonra ölmüş. Yeğeni Ilona evlenip başka bir ülkeye gitmiş. Teğmenin arkadaşları zaten savaşta şehit olmuş.

Teğmen bir nebze bunun rahatlığı içinde. Fakat bir gün bir operaya gittiğinde salonda Edith'in doktorunu görüyor. Hemen kaçıyor.

*

"Vicdan anımsadıkça, hiçbir suç unutulmaz!" sf.437