YOL

Aşkın İstilası 

YOL

İllüzyonu Aşmak

Metin Hara

2014

Destek Yayınları

168. Baskı - Eylül 2016

407 sayfa

Kendi hayat hikayesini anlatarak başlıyor yazar. Hastalıklı bir çocukmuş, anne babası ağır hastalıklar geçirmiş, çok yoksul kaldıkları dönemler olmuş...

Üstesinden gelmiş her yaşadığının.

Şimdi de "insana güven" adıyla kurduğu oluşumda insanlara yardımcı olmaya çalışıyormuş.

*

Çakraları açmaktan bahsediyor. 

Bunun için sufi nefesi denilen nefes egzersizini anlatıyor.

Bunlar kabulüm, makul.

Ama psişik güçleri mi varmış neymiş, her istediğini hayal ediyormuş ve gerçek oluyormuş. Olmayan uçak biletleri, olmayan otopark yerleri bir enerji göndermeyle oluveriyormuş.

Ki topu denilen bir şey.

Bunu da anlatıyor. Çok makul bulmamakla beraber, yapılabilir, denenebilir.

Ancak bir kısım var ki anlattığı, korkunç.

Öz babası tarafından tecavüze uğrayan bir kadının bunu hak ettiğini anlatıyor.

Kız şehirde yalnız yaşıyormuş. Anne babası köyde. Anne ölünce babası, kızın yanına taşınıyor. Önce iş arayan baba zamanla kızının kendisine iyi bakması nedeniyle iş aramaktan vazgeçiyor. Kızının yanına yerleşiyor. Kız hiç sesini çıkarmıyor. Baba kızdan para alıyor, boş işlere harcıyor. Kızdan yine ses yok. Babanın rahatsız edici davranışları artıyor, kız sesini çıkarmıyor. Sonra tecavüz.

Metin Hara da kızın bu sonucu çağırdığı şeklinde konuyu bağlıyor.

Dehşet.

Bu tarz kitaplar genel olarak başımıza gelenleri, hayatımızdaki insanları biz çekeriz diyor. Bunu kendi hayatım açısından anlayabiliyorum. Olabilir diyorum. Ama böyle vakalara maruz kalan insanlar için nasıl olur da "hak etti" denebilir? Küçük çocuklar... Onlar da mı?

Bu kısma kadar çakra açmayı da, sufi nefesini de, ki topunu da olabilir, denenebilir diye okumuştum ama bu son örnek olmadı.