CÜCE
Yazarı: Leyla Erbil
Yayınevi: Kanat Kitap
Basım Yılı: 1. Baskı 2001 YKY, Kanat Kitap'ta 1. Baskı Nisan 2008
Sayfa Sayısı: 89
Leyla Erbil, intihar eden yazlık komşusu Zenime Hanım'ın kağıtlara yazdığı dağınık haldeki yazıları biraraya getirir ve ortaya bu kitap çıkar.
Zenime Hanım'ın dağınıklığı, kafasının karışıklığı o denli yoğundur ki kitabın kendisi de karman çorman zaten. Düzenli, sıralı bir anlatımı yok. Zaten yazar da '' Bu yazının sanki kıyılmış bir bütünün yerdeki parçalarından bitiştirildiğini okurların unutmaması gerekir. Bu yüzden daha yetenekli birinin elinden daha değişik bir metin çıkabilir.'' demiş.
Anladığım kadarıyla yazar, bu kitabı benimsememiş. Hiçbir ödüle katılmamış bu kitapla. Sanki verdiği bir sözü yerine getirmek istemiş gibi. Zenime Hanım ölmeden önce yazdıklarının basılmasını istemiş. Yazar da bu görevi yerine getirmiş. Yani Leyla Erbil'den çok Zenime Hanım'ın kitabı olmuş.
Zenime Hanım'ın kafası gidik. Yekten böyle girdiğim için üzgünüm ama öyle. Bir insanın kafası inanılmaz bir hızda konudan konuya atlıyor ve her atladığı konuda bir önceki konuyu yarım bırakıyorsa orada sağlıklı bir kafa olduğu söylenemez. Dolu ama gidik bir kafa.
Zenime Hanım, görmüş geçirmiş biri galiba. İşkenceler görmüş, insanların öldüğünü görmüş, bir sürü acı şey görmüş. Sonra insanlardan nefret etmiş. Medyaya gıcık olmuş. Ama kopamamış da bir yandan. Kınamış bir sürü şeyi, ama sonra kınadıklarını da yapmış. Mesela ''sevgili okurlarım'' diye tutturan yazarları bayağı bulduğunu söylerken, kendisini de ''sevgili okurlarım'' diye hitap ederken yakalıyor. Mesela medyaya verip veriştirirken, kendisiyle söyleşi yapsın diye bir gazetecinin yolunu gözlüyor.
Böyle bakınca kitabın adı ''Zenime Hanım'' olmalıymış diye düşünüyor insan ama niye öyle olmadığını yazar açıklıyor: '' Zenime Hanım, ad falan koymamıştı kitaba. CÜCE adını ben koydum. Bu adın plastik gücüne inanırım. Aslında ZENİME HANIM olmalıydı ama satmazdı."
Leyla Erbil'in bütün kitaplarinda vardir "Bu kitap hicbir ödüle katilmamistir" ibaresi. Hatta bu ibareyi görmessem kitabin en basinda, süphelenirim elimdekinin bir Leyla Erbil kitabi olup olmadigindan. Yazdiklarini benimsemeyisi degil de, ödüllere ve de ödül dünyasina karsi durusudur ona bunu yazdiran kanimca. Ona göre bes on adam yillar yili bu ödülcülük oyunu yoluyla edebiyati, yazarlari kendi istekleri, tutkulari dogrultusunda yönlendirmistir.
YanıtlaSilCüce'yi henüz okumadim ama yazdiklarinizdan anladigim kadariyla diger Leyla Erbil kitaplarina benzedigini söyleyebilirim. Hayrani oldugum sicramali bilinc, keskin zeka, metnin bütününe sinmis anarsi, bas kaldiri yine öne cikiyor. 'Kafasi gidik' Zenime Hanim - tipki Kalan'daki Lahzen gibi ya da Karanligin Günü'ndeki bunak 'anne' figürü gibi ya da Üc Basli Ejderha'nin delirmenin esiginde, belki de coktan delirmis anlaticisi gibi - sakat birakilmis, hastalikli biz-halk'i resimliyor sanki.
En kisa zamanda okuyacagim Cüce'yi de.
Cüce, Leyla Erbil'in okuduğum ilk ve tek kitabı.
YanıtlaSilBenim için iyi bir başlangıç olmamıştı o dönem. Ama şimdi düşününce, zihnimde bıraktığı tadın o kadar da kötü olmadığını farkediyorum.
Üstüne, vefatından sonra arkasından yazılan övgüleri okudukça iyice merakım kamçılandı. Zamanında diğer eserlerini okumamış olmanın pişmanlığını hissediyorum.
Ben de en kısa zamanda diğer kitaplarını da okuyacağım.