Andrey
Platonov
1930
Çeviren:
Hazal Yalın
İthaki
Yayınları
1.Baskı –
Nisan 2022
136 sayfa
Bir grup işçi
müstakil evlerin olduğu, bütün yerel proletarya sınıfının gelip yerleşeceği
yekpare bir binanın yapımına başlıyorlar. Proletarya için ortak bir bina fikrini
hayata geçirmek için önce temeli kazmaları lazım. Bu temel kazma işi sırasında
ölenler, kalanlar, hayatı sorgulayanlar, hayatı umursamayanlar, fazla çalışma,
açlık, ölüm… vb
Önce Voşçev
ile tanışıyoruz. Onun çalışırken aniden durup düşüncelere dalması ve daldığı
dünyadan çıkmakta zorlanması ilginçti. Sonra diğer karakterlerle birlikte Stalin
döneminin ideolojik ortamını yansıtıyorlar. İnsan hayatının pek kıymeti
olmadığı, mevcut düzene sorgusuz sualsiz teslim olanların rahat ettiği, diğerlerinin
açlıktan öldüğü bir ortam.
Tüm
işçiler bu inşaat sırasında insanüstü efor sarfederek çalışıyor. Totalde bir
makineyi andırıyorlar. Yemek yerken bile tat almadan görev gibi yiyorlar. Bu
yaşam şekline azıcık da olsa başkaldıran biri bireysel davranmakla suçlanıp
öldürülebiliyor.
*
Hem
ideolojik eleştiri hem varoluşsal sancılar içerdiğinden pek keyifli bir okuma
olmadı bu kitap benim için. Metaforlar da cabası. O yüzden açıkçası pek kendimi veremedim
hikayeye. Çok kopuk kopuk okudum.
*
Hikaye
bana biraz “Kule”yi anımsattı. Orada da bir bina yani somut bir şey aracılığıyla varoluş
yani soyut bir şey sorgulanıyordu.
Bkz: Kule/WilliamGolding
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder